Natalie Haynes bespreekt tien verschillende verhalen uit de Griekse mythologie vanuit een nieuw perspectief: ze stelt de vrouwen centraal.
Vandaag de dag halen veel romans, toneelstukken en films hun inspiratie uit de epische poëzie en Griekse tragedies die bijna drieduizend jaar geleden voor het eerst werden verteld, denk aan het werk van Homerus, de Trojaanse Oorlog en Jason en de Argonauten. In deze verhalen gaat het om mannelijke helden, vrouwen komen er meestal bekaaid vanaf. En als er wel aandacht aan hen wordt besteed, worden ze vaak afgeschilderd als monsterlijk, wraakzuchtig of gewoon kwaadaardig. Neem Pandora, iedereen kent haar als de eerste vrouw die alle chaos en ellende in de wereld heeft losgelaten, maar in het oorspronkelijke verhaal van Hesiodus handelde zij helemaal niet vanuit kwade wil. Zelfs de verhalen over Medea en Phaedra zijn genuanceerder dan hervertellingen ons laten geloven.
In De kruik van Pandora herstelt Natalie Haynes het evenwicht. Als startpunt neemt ze Pandora en haar kruik (die doos kwam later pas), en in nog negen verhalen zijn, na millennia van verhalen over goden en mannen, nu eindelijk eens de stemmen te horen van Hera, Artemis, Penelope en vele andere vrouwen.